Συνεπώς, εάν είμαστε ανίκανοι να εκτελούμε τις ποινές που ως Πολιτεία βάζουμε, τουλάχιστον να αποφασίσουμε ότι οι φυλακές δεν θα αποσυμφορούνται από τους σκληρούς εγκληματίες, οι οποίοι θα πρέπει να εκτελούν στο σύνολο την ποινή τους
Με αφορμή την παράταση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης του νόμου Παρασκευόπουλου, όπου δίνεται η δυνατότητα σε ποινικούς καταδικασθέντες να αποφυλακισθούν, ανοίγει πάλι η κουβέντα κατά πόσο θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα με ευεργετικές διατάξεις να αποφυλακίζονται καταδικασθέντες προκειμένου να υπάρχει αποσυμφόρηση των φυλακών. Σε ένα ευνοούμενο κράτος οι κανόνες θα πρέπει να ισχύουν για όλους κα οι ποινές να εκτελούνται όπως ορίζει ο νόμος χωρίς δυνατότητα ευεργετικών διατάξεων πέρα από τις προκαθορισμένες στον Ποινικό Κώδικα.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, παρατηρείται το φαινόμενο, ειδικώς και στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, να υπάρχει μία πλήρης αυστηροποίηση ποινών, ακόμα και στις υποθέσεις οικονομικού ενδιαφέροντος. Έτσι πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο οι ποινές για οικονομικά εγκλήματα να είναι ισάξιες με τις ποινές της αφαίρεσης της ανθρώπινης ζωής, ειδεχθών και βίαιων εγκλημάτων. Όσες προσπάθειες έγιναν πριν τον νόμο Παρασκευόπουλου για την αποσυμφόρηση των φυλακών, εκτιμούσαν την ποιοτική υπόσταση των καταδικασθέντων που θα αποφυλακίζονταν. Για πρώτη φορά, με τον νόμο Παρασκευόπουλου, δόθηκε δυνατότητα σε όλους τους καταδικασθέντες, ασχέτως της πράξης που είχαν κάνει, να μπορούν να αποφυλακισθούν με ευεργετικές διατάξεις.
Αντιμετωπίζοντας κατάματα το πρόβλημα θα πρέπει να υποστηρίξουμε ότι καταρχήν οι ποινές θα πρέπει να εκτελούνται. Εάν, ωστόσο, για λόγους αποσυμφόρησης πρέπει να βγουν ευεργετικά καταδικασθέντες εκτός φυλακής, η ποιοτική αξιολόγηση των καταδικασθέντων είναι επιτακτική. Αποσυμφόρηση δεν μπορεί να γίνει από καταδικασθέντες σε εγκλήματα κατά της ζωής και της ανθρώπινης αξίας.
Εάν είναι να γίνει αποσυμφόρηση των φυλακών, είναι προτιμότερο να ξεκινήσουμε με ευεργετικές διατάξεις από αυτούς που έχουν καταδικασθεί για οικονομικά εγκλήματα. Είναι προτιμότερο να δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που έχει καταδικασθεί για οικονομική απάτη, παρά σε κάποιον που έχει καταδικασθεί για ληστεία ή βιασμό, διότι στην μεν πρώτη περίπτωση θα υπάρχει κίνδυνος να γίνει άλλη μία απάτη, ενώ στην άλλη περίπτωση θα υπάρχει κίνδυνος να μπει κάποιος στο σπίτι μας να μας ληστέψει ή να βιάσει μία γυναίκα.
Συνεπώς, εάν είμαστε ανίκανοι να εκτελούμε τις ποινές που ως Πολιτεία βάζουμε, τουλάχιστον να αποφασίσουμε ότι οι φυλακές δεν θα αποσυμφορούνται από τους σκληρούς εγκληματίες, οι οποίοι θα πρέπει να εκτελούν στο σύνολο την ποινή τους.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.