Συνελήφθη κοντά στα σύνορα και οδηγήθηκε στις φυλακές. Παρέμεινε εκεί για χρονικό διάστημα 22 μηνών, από τις 9 Μαΐου 2009 έως τις 17 Μαρτίου 2011, χωρίς να ενημερωθεί για τους λόγους κράτησης του σε γλώσσα που καταλάβαινε, να παρουσιαστεί ενώπιον δικαστή και να του δοθεί η δυνατότητα να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της κράτησής του.
Μετά την αποφυλάκισή του, προσέφυγε και ισχυρίστηκε ότι κακομεταχειρίστηκε κατά τη διάρκεια της κράτησής του, γεγονός που του άφησε σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας. Όσον αφορά την κατάσταση κατά τη διάρκεια της κράτησης του προσφεύγοντος η εναγόμενη κυβέρνηση επισήμανε ότι έχουν πραγματοποιηθεί ιατρικές εξετάσεις.
Παράλληλα, προσκόμισε την τελευταία στιγμή αντίγραφο από ιατρικό φάκελο της 7 Μαρτίου 2011, λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα πριν την απελευθέρωση του προσφεύγοντος, δηλώνοντας ότι δεν είχαν εντοπιστεί ψυχοπαθολογικά συμπτώματα ή σημάδια ψυχικής ασθένειας.
Αντιθέτως, σύμφωνα με τα προσκομιζόμενα στοιχεία από τον προσφεύγοντα για την κατάσταση της υγείας του κατά την αποφυλάκισή του, οι παρεχόμενες ιατρικές εκθέσεις έδειχναν ότι έπασχε από χρόνια παραληρηματική διαταραχή και καθυστερημένη αντιδραστική παράνοια/ψύχωση και ότι έλαβε θεραπεία για 29 ημέρες το 2011. Η κατάσταση της ψυχικής του υγείας επιδεινώθηκε περαιτέρω και το 2015 διαγνώστηκε με παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Ο προσφεύγων βρέθηκε να πληροί τις προϋποθέσεις για παροχές αναπηρίας.
Δικαίωση και αποζημίωση από το ΕΔΔΑ
Οι ισχυρισμοί της εναγόμενης κυβέρνησης δεν έδειξαν να πείθουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) που εξέτασε την προσφυγή και επιδίκασε αποζημίωση 30.000 ευρώ από τις κρατικές αρχές.
Ο Αρμένιος συνελήφθη κοντά στα σύνορα της χώρας του από τις αρχές του γειτονικού Αζερμπαϊτζάν και παρέμεινε κρατούμενος επί 22 μήνες χωρίς κάποια συγκεκριμένη αιτιολογία. Το Δικαστήριο μάλιστα επισήμανε ότι η εναγόμενη κυβέρνηση δεν υπέβαλε κανένα υλικό ή συγκεκριμένη πληροφορία για να αποδείξει ότι ο προσφεύγων έπρεπε να θεωρηθεί αιχμάλωτος πολέμου, ώστε να στοιχειοθετείται η μη τήρηση κάποιων θεμελιωδών δικαιωμάτων από διεθνείς συμβάσεις.
Σε ότι αφορά την βλάβη στην ψυχική υγεία του προσφεύγοντος λόγω της μακροχρόνιας κράτησής του, το ΕΔΔΑ παραπέμπει στα στοιχεία που προσκόμισε και τονίζει πως «επομένως, η εναγομένη κυβέρνηση όφειλε, σύμφωνα με τις γενικές αρχές που αναφέρονται παραπάνω να δώσει μια ικανοποιητική και πειστική εξήγηση προσκομίζοντας αποδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν γεγονότα που θέτουν αμφιβολίες αναφορικά με τα γεγονότα που περιέγραψε το θύμα».
Ωστόσο, για τους ισχυρισμούς στους οποίους κατέφυγε η κυβέρνηση «το Δικαστήριο δεν θεώρησε ότι αυτά αποτελούσαν ούτε μια ικανοποιητική και πειστική εξήγηση που υποστηρίζεται από αποδεικτικά στοιχεία, όπως απαιτείται από τη Σύμβαση». Ειδικά για το επιχείρημα της κυβέρνησης πως ο ICRC/Ερυθρός Σταυρός πραγματοποιούσε τακτικές επισκέψεις για την επίβλεψη των συνθηκών κράτησης του προσφεύγοντος χωρίς να έχουν υποβληθεί αναφορές για κακομεταχείριση σε αυτόν ή από αυτούς, το ΕΔΔΑ «παρατήρησε ότι ο ICRC (Ερυθρός Σταυρός) για λόγους εμπιστευτικότητας δεν έδωσε πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες κράτησης του προσφεύγοντος κατόπιν αιτήματος του δικηγόρου του».
Δεν υπήρχαν πληροφορίες για τους τόπους και όρους κράτησης
Όπως εξάλλου υπογραμμίζει το ΕΔΔΑ «η κυβέρνηση δεν παρείχε, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου, πληροφορίες σχετικά με τους τόπους κράτησης του προσφεύγοντος, τους όρους κράτησης και το καθημερινό καθεστώς στο οποίο είχε υποβληθεί κατά τη διάρκεια της κράτησης. Το γεγονός ότι καμία πληροφορία σχετικά με το πού βρισκόταν ο προσφεύγων δεν έφτασε ποτέ στην οικογένειά του πριν από την εγγραφή του ως αιχμάλωτος στον ICRC, σχεδόν ένα χρόνο και έξι μήνες μετά την αρχική του κράτηση, είναι επίσης γεγονός από το οποίο μπορούν να συναχθούν συμπεράσματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε και τις συνέπειές του στην ψυχική του υγεία».
Και καταλήγει: «Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η εναγόμενη Κυβέρνηση παρέλειψε να παράσχει ικανοποιητική και πειστική εξήγηση για να αποδείξει ότι οι σοβαροί ψυχικοί τραυματισμοί του προσφεύγοντος που εντοπίστηκαν αμέσως μετά την απελευθέρωσή του και διαγνώστηκαν αργότερα δεν προκλήθηκαν εξ ολοκλήρου, κυρίως ή εν μέρει, από τις συνθήκες κράτησης και την μεταχείριση που υπέστη ενώ ήταν υπό αιχμαλωσία του εναγόμενου κράτους».
Πηγή: www.echrcaselaw.com & www.dikastiko.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.