Του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΥ Προέδρου ΔΣ Ομοσπονδίας Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδος
Στην ιστοσελίδα του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) ανάμεσα σε πολλά ακίνητα φιγουράρει και η πώληση ακινήτου με τον χαρακτηρισμό «επικείμενη πώληση» και υπό τον τίτλο «Φυλακές Κασσάνδρας».
Πρόκειται (προς το παρόν) για συνολική έκταση 915.930,97 τ.μ., ενώ στην περιγραφή του ακινήτου εκτός των άλλων χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Ακίνητο πλησίον του παραθεριστικού οικισμού Σάνη σε τοποθεσία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος σε απόσταση 300 μ. από τη θάλασσα». Αυτό τα λέει όλα!
Το θέλγητρο απόκτησης εκτάσεων της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας Χαλκιδικής δεν είναι τωρινό. Αντιθέτως, αποτελεί διακαή πόθο ετών και πολλών επιχειρηματικών συμφερόντων. Το 2014, εν μέσω σκληρών Μνημονίων, με απόφαση της τότε Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων (ΦΕΚ Β΄ αρ. φύλ. 1387/30-5-2014), αποφασίστηκε οι ανωτέρω εκτάσεις να παραχωρηθούν στο ΤΑΙΠΕΔ. Φυσικά τζάμπα, χωρίς κανένα οικονομικό ή άλλο όφελος ή αντιστάθμισμα για το υπουργείο Δικαιοσύνης ή την ίδια έστω την Αγροτική Φυλακή.
Στην τότε δημόσια καταγγελία της Ομοσπονδίας Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΣΥΕ) αναφέρεται: «Οι εκτάσεις αυτές παραχωρήθηκαν το 1922 από την Ιερά Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους με σκοπό την υποδοχή των προσφύγων της Μικράς Ασίας και από το 1930 διατέθηκαν στην φυλακή, όπου και χρησιμοποιούνται ανελλιπώς μέχρι σήμερα από τους κρατούμενους ως καλλιεργούμενες εκτάσεις και βοσκοτόπια και για τις ανάγκες της ίδιας της φυλακής. Πρόκειται για τις πλέον εύφορες εκτάσεις της φυλακής και τις πλέον αξιοποιήσιμες, αφού από αυτές τροφοδοτείται το ποιμνιοστάσιο αλλά και υδροδοτούνται μέσω των γεωτρήσεων όλες οι εγκαταστάσεις της φυλακής».
Από το 2014 μέχρι πρόσφατα καμία κυβέρνηση και καμία πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης δεν ενδιαφέρθηκε για την επιστροφή των παραχωρούμενων εκτάσεων από το ΤΑΙΠΕΔ στην ιδιοκτησία και χρήση της Φυλακής, που τόσο απαραίτητες ήταν και παραμένουν.
Αυτά μέχρι πρόσφατα. Διότι εν μέσω πανδημίας (όπως λέμε, εν μέσω Μνημονίων) ακολούθησε μια αλληλουχία γεγονότων: Με το άρθρο 30 του ν. 4760/2020 οι τέσσερις Αγροτικές Φυλακές βρέθηκαν στο στόχαστρο της αυστηροποίησης του νόμου και, ουσιαστικά, σταδιακά ξέμειναν από εργαζόμενους κρατούμενους.
Τα στοιχεία (16/7/2021) είναι αδυσώπητα: Αγροτική Φυλακή Αγυιάς Χανίων: 76 κρατούμενοι, με χωρητικότητα 178 θέσεων (πληρότητα 42%). Αγροτική Φυλακή Κασσάνδρας Χαλκιδικής: 128 κρατούμενοι, με χωρητικότητα 308 θέσεων (πληρότητα 41%)! Αγροτική Φυλακή Τίρυνθας Αργολίδας: 86 κρατούμενοι, με χωρητικότητα 302 θέσεων (πληρότητα 28%)! Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Κασσαβέτειας: 68 κρατούμενοι, με χωρητικότητα 211 θέσεων (πληρότητα 24%)!
Δηλαδή, ενώ η συνολική χωρητικότητα των τεσσάρων Αγροτικών Φυλακών είναι 999 θέσεις, κρατούνται μόνο 358 κρατούμενοι. Την ίδια στιγμή που σε κλειστές φυλακές παρατηρείται συνωστισμός από 150% έως και 180%. Πόσες ακόμα ευρωκαταδίκες θα εισπράξουμε και πάλι για αυτόν τον συνωστισμό στις φυλακές και πόσα ακόμα θα πληρώσει ο έλληνας φορολογούμενος; Λαϊκισμός ή ωμή πραγματικότητα, το ερώτημα είναι όμως υπαρκτό. Είναι όμως μόνο μια διαχρονική αποτυχία αξιοποίησης και λειτουργίας των Αγροτικών Φυλακών; Είναι μόνο ο διαχρονικός παραγκωνισμός τους; Είναι μόνο η καταγεγραμμένη απροθυμία ουσιαστικής και παραγωγικής ανασυγκρότησής τους, με ευθύνη πάντα της κεντρικής πολιτικής διοίκησης;
Σε πολιτικό επίπεδο, έχει χαρακτηριστεί ως παρωχημένος ο θεσμός των Αγροτικών Φυλακών. Άραγε, σε ποια επιστημονική αντεγκληματική θεώρηση το διάβασαν αυτό ή βασιζόμενοι σε ποια ευρωπαϊκή εμπειρία; Πιθανόν είναι ένδειξη μιας αντεγκληματικής πολιτικής χωρίς όραμα και χωρίς καμιά ουσιαστική στρατηγική στόχευση.
Στην περίπτωση της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας, προ ολίγων μηνών, κακήν κακώς και με τις γνωστές διαδικασίες fast track (σ.σ.: Θυμίζουν πάλι μνημονιακές εποχές), δόθηκαν εντολές να ξηλωθούν όλες οι εγκαταστάσεις βόσκησης του ποιμνίου της Φυλακής, σε μια άλλη έκταση 400 περίπου στρεμμάτων, όπερ και εγένετο σε χρόνο dt. Από την Αγροτική Φυλακή Τίρυνθας παραχωρήθηκαν πρόσφατα 50 στρέμματα στον Δήμο Ναυπλίου. Συνεπώς, ορθότατα η καθηγήτρια Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Ε. Λαμπροπούλου σε πρόσφατο άρθρο της («Σώστε τις Αγροτικές Φυλακές») ανάφερε ότι «αν διακοπεί η λειτουργία της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας, θα είναι οπισθοδρόμηση και ανεπανόρθωτο πλήγμα τόσο για τον θεσμό όσο και για την κοινωνία». Σε μια οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα οι Αγροτικές Φυλακές θα αποτελούσαν λύση στα πολλαπλά προβλήματα του συστήματος κράτησης, θα αξιοποιούνταν ως εναλλακτικός θεσμός κράτησης, ως μέσο κοινωνικής επανένταξης και εντέλει ως μέρος της λύσης των προβλημάτων με την παραγωγική τους ανασυγκρότηση και όχι με τον μαρασμό τους ή το ξεπούλημά τους.
Τέλος, απευθυνόμενος προς πάσα κατεύθυνση, η τυχόν στοχοποίηση συναδέλφων μας και συνδικαλιστικών στελεχών και στις Αγροτικές Φυλακές θα μας δυναμώσει ακόμα περισσότερο. Θα επανέλθουμε. Για όλα τα υπόλοιπα θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι.
Πηγή: https://www.paron.gr
