Τεράστιο είναι το πρόβλημα υπερπληθυσμού που παρατηρείται στις φυλακές Κύπρου με τις υγειονομικές προεκτάσεις να είναι επίσης ανησυχητικές. Συγκεκριμένα τους τελευταίους μήνες αυξάνεται ο αριθμός των υπηκόων από αφρικανικές χώρες που στάληκαν στη φυλακή γιατί επεχείρησαν να διαφύγουν παράνομα από την Κύπρο με πλαστά ή κλεμμένα ταξιδιωτικά έγγραφα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται από τους Κογκολέζους οι οποίοι αποτελούν ήδη το 1/6 των φυλακισμένων αυτή τη στιγμή.
Τι ακριβώς όμως συμβαίνει στη Λαική Δημοκρατία του Κογκό και πως αυτοί οι άνθρωπο καταλήγουν να εγκλωβίζονται στο νησί μας που απέχει 4,332 χιλιόμετρα. Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από το Κογκό για τα κατεχόμενα με το καθεστώς του ''φοιτητή'' και στην συνέχεια με την υποκίνηση διακινητών περνούν στις ελέυθερες περιοχές όπου αναζητούν τρόπους να διαφύγουν εκ νέου προς άλλους προορισμούς, κυρίως Ε.Ε
Γεωγραφικά χαρακτηριστικά και σύνορα
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό συνορεύει με την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Νότιο Σουδάν στα βόρεια, την Ουγκάντα, τη Ρουάντα, το Μπουρούντι και την Τανζανία στα ανατολικά, τη Ζάμπια και την Αγκόλα στα νότια και τη Δημοκρατία του Κονγκό στα δυτικά. Ο πληθυσμός της ΛΔΚ περίπου 101.780.263 διαιρείται σε περισσότερες από 200 εθνοτικές ομάδες, με τις τέσσερις μεγαλύτερες ομάδες (Κονγκό, Μόνγκο, Λούμπα και Μανγκμπέτζου-Αζάντε) να αποτελούν περίπου το 45% του πληθυσμού.
Η πιο διαδεδομένη θρησκεία στη ΛΔΚ είναι ο Χριστιανισμός, όπως φαίνεται από την ακόλουθη ανάλυση: 29,9% Ρωμαιοκαθολικοί, 26,7% Προτεστάντες, 36,5% άλλοι Χριστιανοί, 2,8% Kimbanguist, 1,3% Μουσουλμάνοι, 1,2% άλλες (περιλαμβάνει συγκρητικές αιρέσεις και αυτόχθονες πεποιθήσεις), 1,3% καμία και 0,2% απροσδιόριστη (εκτίμηση 2014). Η φτώχεια, η έλλειψη εκπαίδευσης, οι διακρίσεις λόγω φύλου, το HIV/AIDS και η ελονοσία είναι τα κύρια ζητήματα που εξακολουθούν να επηρεάζουν τον πληθυσμό.
Πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο
Ο αριθμός των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο από το Κονγκό αυξήθηκε από το 1999. Τον Φεβρουάριο του 2020 εκτιμάται ότι υπήρχουν περίπου 918.000 πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο από τη ΛΔΚ που φιλοξενούνται σε άλλες αφρικανικές χώρες.
Τα στοιχεία για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο που φιλοξενούνται από τη ΛΔΚ, από την άλλη πλευρά, κυμάνθηκαν πολύ περισσότερο. Το 2004 τα στοιχεία τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τους αιτούντες άσυλο σχεδόν διπλασιάστηκαν και έφτασαν τις 462.200 και τις 50.900, αντίστοιχα. Κατά τον ίδιο χρόνο ο αριθμός των αιτούντων άσυλο (κυρίως από το Μπουρούντι και τη Ρουάντα) εκτιμήθηκε ότι ήταν περίπου 1.800. Τα τελευταία στοιχεία για το 2019 καθορίζουν τον αριθμό των προσφύγων σε 523.700 (σχετικά κοντά στην πρόσφατη κορυφή των 537.100 το 2017) και των αιτούντων άσυλο σε 3.200. Η πλειοψηφία των προσφύγων που εκπροσωπούνται από τον αριθμό του 2019 προέρχονταν από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Ρουάντα και το Νότιο Σουδάν. Οι κύριοι προορισμοί για αυτούς τους μετανάστες ήταν η Νότια Αφρική, η Τανζανία, η Κένυα, το Μαλάουι και η Ουγκάντα. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία που να δείχνουν το ποσοστό των γυναικών και των παιδιών στον πληθυσμό των προσφύγων.
Λόγοι μετανάστευσης
Η ιστορία της μετανάστευσης στη ΛΔΚ χαρακτηρίζεται κυρίως από αναγκαστικές μετακινήσεις ανθρώπων που διαφεύγουν από συγκρούσεις, επιδημίες και φυσικές καταστροφές. Καθώς δεν υπάρχει εθνικό σύστημα καταχώρισης, τα στοιχεία παρέχονται από ανθρωπιστικές οργανώσεις και επαληθεύονται κυρίως από τον ΟΗΕ, αλλά δεν καλύπτουν ολόκληρη την επικράτεια, ούτε προσφέρουν μια πολύ αξιόπιστη εκτίμηση του φαινομένου. Παρόλο που η πλειοψηφία των ανθρώπων αναγκάστηκε να μετακινηθεί λόγω των πολέμων του Κονγκό, των εθνοτικών συγκρούσεων και των συγκρούσεων μεταξύ ένοπλων ομάδων και κυβερνητικών δυνάμεων, άλλοι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν λόγω επιδημιών (χολέρα, ιλαρά, Έμπολα και Covid-19), πλημμύρες και σεισμοί.
Το 2009 υπήρχαν 1,9 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι στη ΛΔΚ, μειώθηκαν σε 1,7 εκατομμύρια το 2010 και το ίδιο το 2011. Στη συνέχεια αυξήθηκε για τα επόμενα τρία χρόνια σε περισσότερα από 2,7 εκατομμύρια, μειώθηκε το 2015 σε 1,5 εκατομμύρια και στη συνέχεια κλιμακώθηκε σε τα τρέχοντα 5,512 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένα άτομα στη ΛΔΚ από το 2019.
Η πολιτική κρίση το 2016 προκάλεσε αύξηση των εκτοπισμών που σχετίζονται με τις συγκρούσεις, καθώς περισσότεροι από 2,23 εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Μέχρι το τέλος του 2017 τα στοιχεία διπλασιάστηκαν και έφτασαν τα 4,48 εκατομμύρια, ενώ το 2018 οι αριθμοί μειώθηκαν στα 3,08 εκατομμύρια εκτοπισθέντες, οι οποίοι περιελάμβαναν ένα σημαντικό 1,84 εκατομμύρια νέους εκτοπισμούς. Το 2019 ο αριθμός των εκτοπίσεων μειώθηκε οριακά σε 1.672 εκατομμύρια, αλλά ο συνολικός εκτοπισμός αυξήθηκε στα 5.512 εκατομμύρια.
Δύο παράγοντες που επηρεάζουν τον εσωτερικό εκτοπισμό ήταν οι συγκρούσεις μεταξύ στρατιωτικών και ένοπλων ομάδων στην επαρχία Βόρειου Κίβου, οι οποίες προκάλεσαν 520.000 νέες εκτοπίσεις, κυρίως από τα εδάφη Ρουτσούρου και Λουμπέρο, καθώς και η αύξηση της διακοινοτικής βίας μεταξύ των κοινοτήτων Χέμα και Λέντου, έχουν προκαλέσει 453.000 εσωτερικές μετατοπίσεις στο Ituri. Επιπλέον, μια κλιμάκωση της σύγκρουσης μεταξύ ένοπλων ομάδων και η διακοινοτική βία στο Νότιο Κίβου οδήγησε σε 401.000 εκτοπίσεις που καταγράφηκαν, κυρίως στις περιοχές Φίζι και Μουένγκα.
Οι εκτοπισμένοι ήταν κυρίως γυναίκες και παιδιά. Όσον αφορά τη θέση των εκτοπισμένων, το Βόρειο και το Νότιο Κίβου έχουν τα περισσότερα, αν και οι νότιες και κεντρικές επαρχίες όπως το Ιτούρι, το Κασάι, το Κασάι-Οριεντάλ και η Τανγκανίκα φιλοξενούν επίσης σημαντικούς αριθμούς.
Πηγή: www.sigmalive.com
